به گزارش سایت رسمی فدراسیون، - یادداشت - احتمالاً در فیفادی سال جدید، تیم ملی ایران دوباره روبه‌روی پرتغال یا اسپانیا قرار بگیرد. با این اتفاق، ناخودآگاه ذهن فوتبال‌دوستان ایرانی به تابستان داغ ۲۰۱۸ روسیه پرتاب می‌شود؛ جایی که تیم کارلوس کی‌روش با قلبی بزرگ‌تر از نام‌ها، برابر غول‌های فوتبال اروپا ایستاد. بازی با اسپانیا، شب نفس‌گیر «کازان»، هنوز هم در حافظه جمعی ما زنده است. نود دقیقه دفاع جانانه، بسته ماندن همه راه‌ها برای اینیستا و یارانش و آن گلِ مردود شده سعید عزت‌اللهی که با یک سوت VAR، آهی بلند بر دل میلیون‌ها ایرانی گذاشت. توپی که اگر چند سانتی‌متر سرنوشت‌ساز جابه‌جا می‌شد، شاید تاریخ فوتبال ایران طور دیگری نوشته می‌شد. چند روز بعد مقابل پرتغال، قصه حتی دراماتیک‌تر شد. شلیک تماشایی کوارشما، اشک به چشم آورد اما پنالتی سردارگونه کریم انصاری‌فرد، امید را زنده کرد. دقایق پایانی، فرصت طلایی طارمی که از دست رفت، هنوز هم خواب را از چشم بعضی‌ها می‌گیرد. حالا اگر دوباره اسپانیا یا پرتغال روبه‌روی ایران بایستند، این فقط یک بازی دوستانه نیست؛ مرور یک رؤیا، یک «چه می‌شد اگر…» و فرصتی برای زنده کردن همان جسارت و غرور روسیه ۲۰۱۸ است.